ما اغلب می‌توانیم ارتباط تجربیات دوران کودکی خود را که به ترومای دوران کودکی معروف است در بزرگسالی دست کم بگیریم. دوران کودکی ستونی را تشکیل می‌دهد که ما شخصیت خود را بر آن بنا می‌کنیم. این روش برای درک دنیای اطرافمان، روابط، احساسات و افکارمان است.
ترومای دوران کودکی بیشتر از آن چیزی که فکر می‌کنیم، رخ می‌دهد. بر اساس تحقیقات CDC، تخمین زده می‌شود که بیش از 60 درصد از بزرگسالان آمریکایی تروما را تجربه کرده‌اند.
وقتی بچه‌های کوچک هستیم، معمولاً درک روشنی از آنچه در حال وقوع است و اینکه چگونه ممکن است تأثیرات آسیب‌انگیز بر روی ما در دوران رشد داشته باشد، نداریم، اما در واقعیت، ما دائماً در معرض احتمال یک رویداد آسیب زا هستیم.
وقتی بالغ هستیم می‌توانیم درکی از تأثیر بالقوه آن بر خودمان داشته باشیم. ما همچنین می‌توانیم ارزیابی کنیم که چگونه یک درمانگر حرفه‌ای می‌تواند به ما در حل آن کمک کند. برای درک اینکه ترومای دوران کودکی چیست و چگونه می‌تواند بر ما تأثیر بگذارد، از ابتدا شروع کنیم.
ترومای دوران کودکی چیست؟
ترومای دوران کودکی زمانی اتفاق می‌افتد که کودکان در معرض رویدادهای ناراحت کننده یا دردناک عاطفی قرار می‌گیرند. که می‌تواند شامل رویدادهایی مانند مرگ واقعی یا تهدید شده، آسیب جدی یا خشونت جنسی باشد.
ترومای دوران کودکی نه تنها زمانی رخ می‌دهد که کودک خودش یک رویداد را تجربه کند، بلکه زمانی که کودک در معرض حوادث آسیب زا قرار می‌گیرد نیز، رخ می‌دهد.
این شامل تجربه قرار گرفتن در معرض مستقیم تروما، مشاهده تروما یا قرار گرفتن در معرض تروما است. انواع رایج تروماهای دوران کودکی در کودکان عبارت‌اند از:
- بدرفتاری با کودک (سوءاستفاده، بی توجهی)
- قرار گرفتن در معرض خشونت خانگی
- قلدری
- خشونت جامعه
- تصادفات وسایل نقلیه موتوری
- بلایای طبیعی
این آسیب‌ها می‌توانند منجر به پریشانی شوند. اختلالات سلامت روان مانند اختلال استرس پس از سانحه (PTSS) و سندرم استرس پس از سانحه (PTSD) می‌توانند ایجاد شوند.
4 راه برای تشخیص آسیب‌های دوران کودکی در بزرگسالان
بسته به نوع ترومای اولیه دوران کودکی، علائم یا مشکلات سلامتی متفاوتی ممکن است تجربه شود. با این حال، اثرات رایج تروما ممکن است شامل برخی از آنها در زیر باشد.
مشکل در ایجاد روابط سالم
بزرگسالانی که در حال بهبودی از آسیب‌ها یا درمان ترومای دوران کودکی خود هستند معمولاً یاد می‌گیرند که با دیگران به روش‌های ناسالم تعامل کنند.
گاهی اوقات، این تعاملات منجر به رفتارهای رابطه‌ای خاصی می‌شود. اینها به نوع آسیبی که آنها تجربه کرده‌اند و آنچه در مورد دیگران از طریق این تجربه اولیه زندگی آموخته‌اند بستگی دارد.
به عنوان مثال، اگر فردی به دلیل بی توجهی در دوران کودکی خود دچار آسیب کودکی شود، ممکن است احساس کند که شایسته محبت دیگران نیست.
این الگو به این دلیل ایجاد می‌شود که این همان چیزی است که آنها در جوان‌تر بودن، اغلب توسط اعضای خانواده یا عزیزانشان به این باور سوق داده‌اند.
در نتیجه، این فرد ممکن است در روابطی باقی بماند که مورد بدرفتاری و نادیده گرفتن شریک زندگی خود قرار گیرد. آنها به دنبال رابطه متفاوتی نخواهند بود زیرا احساس می‌کنند لیاقت آن را ندارند.
بیش از حد هوشیاری
این یک واکنش انسانی برای کسانی است که تروما را تجربه کرده‌اند. هوشیاری بیش از حد شامل احساس تهدید دائمی است.
به عنوان مثال، می‌تواند ترس از حمله یا گرفتار شدن در هر لحظه باشد. اغلب اوقات، این زمانی است که یک بزرگسال هنگام حضور در یک محیط جدید از محیط اطراف خود بسیار آگاه می‌شود.
به عنوان مثال، آنها می‌توانند هنگام ملاقات با یک فرد جدید بسیار هوشیار باشند. آنها همچنین می‌توانند در فضاها یا موقعیت‌های فیزیکی بیش از حد هوشیار باشند. در هر صورت، این واکنش نتیجه ترومای دوران کودکی است.
افسردگی و اضطراب
به غیر از سایر عوامل خطر سلامت روان، افراد همچنین می‌توانند افسردگی و یا اضطراب را در نتیجه آسیب‌های دوران کودکی تجربه کنند.
این دو اختلال معمولاً دست در دست هم ظاهر می‌شوند و می‌توانند احساس نا امیدی و انزوا را در فرد ایجاد کنند. اگر با افسردگی یا اضطراب دست و پنجه نرم می‌کنید، باید با یک متخصص روانشناسی مشورت کنید، در این زمینه می‌توانید با مشاوران ما در کلینیک روانشناسی راه آرامش در ارتباط باشید.
اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)
اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) یک اختلال سلامت روان است. PTSD زمانی رخ می‌دهد که فرد در معرض یک رویداد آسیب زا قرار می‌گیرد. طبق DSM، این یک اختلال اضطرابی در نظر گرفته می‌شود.
افرادی که دچار PTSD هستند، اغلب دچار فلاش بک از تروما می‌شوند و به قدری از محرک‌های آن مضطرب می‌شوند که برای اجتناب از آنها تلاش زیادی می‌کنند. این با علائم بیشتری همراه است، مانند تغییر در خلق و خو، فلاش بک، کابوس و حملات پانیک.
5 نوع درمان برای ترومای دوران کودکی
اتفاقاتی که در دوران کودکی برای ما رخ می‌دهد که به عنوان ترومای دوران کودکی نیز شناخته می‌شود، می‌تواند تأثیر زیادی بر زندگی بزرگسالی ما داشته باشد.
معمولاً با گذشت زمان، آن خاطرات را رد می‌کنیم و طوری دفن می‌کنیم که انگار هرگز اتفاق نیفتاده است. با این حال، این یک مکانیسم مقابله سالم نیست.
انواع مختلفی از درمان ترومای کودکی در بزرگسالی وجود دارد.
درمان شناختی رفتاری
هدف این رویکرد در درمان یافتن ارتباط بین رفتارهای ما و افکار و احساسات ما است. درمان شناختی رفتاری CBT بر مشکلات و علائم فعلی بیمار تمرکز دارد.
افکار و احساسات ما با رفتار ما مرتبط است. به همین دلیل، می‌تواند ما را وادار کند که الگوهای رفتاری را ایجاد کنیم که در روال روزانه ما ناکارآمد هستند. با گذشت زمان، این رفتارها بر روابط در حال توسعه ما تأثیر می‌گذارد.
مغز ما الگوهایی ایجاد می‌کند که به ما کمک می‌کند زنده بمانیم. ما به عنوان انسان در ایجاد الگوهایی برای کمک به کاهش درد تخصص داریم. با این حال، این الگوها اغلب بهترین استراتژی بلندمدت نیستند.
در مجموع، CBT برای درمان ترومای دوران کودکی به شما کمک می‌کند تا الگوی فکری سالم‌تر و متعادل‌تری داشته باشید.
روان درمانی
متفاوت از رویکرد شناختی – رفتاری، این درمان بر ضمیر ناخودآگاه تمرکز دارد. درمان روان پویشی تلاش می‌کند تا معنای تروما و جایی که بیمار ممکن است در آن گیر کرده باشد را درک کند.
برای انجام این کار، درمانگر بر تأثیری که تروما بر بیمار و روابط آنها گذاشته است تمرکز می‌کند. این شامل تأکید بر تجربیات دوران کودکی و روابط فعلی است.
از طریق این عمل، بیمار می‌تواند بفهمد که چه مکانیسم‌های مقابله‌ای در زندگی بیمار نقش دارند. مانند درمان شناختی رفتاری، درمان روان پویشی نیز با هدف تغییر رفتارها انجام می‌شود. این روش برای رسیدن به آن هدف است که دو سبک درمانی را متمایز می‌کند.
درمان پردازش شناختی (CPT)
درمان پردازش شناختی نوع خاصی از درمان شناختی – رفتاری است. بر درک ترومای دوران کودکی تمرکز دارد. این درمان با استفاده از آموزش روانی، آگاهی را از رابطه بین افکار و احساسات افزایش می‌دهد.
هدف این درمان با استفاده از آموزش روانی، افزایش آگاهی از رابطه بین افکار و احساسات است. همچنین به شناسایی افکار خودکار کمک می‌کند.
این درمان به شما کمک می‌کند تا الگوهای تفکر غیر مفید را شناسایی کنید. همچنین به شما کمک می‌کند تا افکار و باورهایی را که شرایط تروما در شما ایجاد کرده است ارزیابی و اصلاح کنید. ایده این درمان این است که اگر بتوانید آنچه را که فکر می‌کنید تغییر دهید، می‌توانید احساس خود را تغییر دهید.
مواجهه درمانی روایتی (NET)
هدف این درمان برای ترومای دوران کودکی، ساختن یک روایت زمانی است. اساساً با تمرکز بر وقایع آسیب زا به بیوگرافی بیمار می‌نگرد. با کمک حرفه‌ای، فرد رویدادهای آسیب زا را بازسازی می‌کند، اما در کنار حوادث آسیب زا زندگی، فرد رویدادهای مثبت را نیز بازسازی خواهد کرد.
درمان مواجهه طولانی مدت
این یک نوع درمان شناختی – رفتاری است که اغلب در درمان PTSD استفاده می‌شود و بسیار مؤثر است. این یک سبک درمانی مؤثر و ایده آل برای پرداختن به ترومای دوران کودکی است.
درمان با قرار گرفتن در معرض طولانی مدت می‌تواند شامل قرار گرفتن در معرض in vivo، قرار گرفتن در معرض خیالی یا ترکیبی از هر دو باشد.
- مواجهه خیالی: از سوی دیگر، مواجهه خیالی شامل قرار گرفتن تدریجی بیمار در معرض خاطرات رویدادهای آسیب زا به منظور کاهش تأثیر منفی آنها است. این به کاهش علائم PTSD کمک می‌کند.
- قرار گرفتن در معرض Vivo: این شامل قرار دادن تدریجی بیمار در معرض محرک‌هایی است که او را به یاد تروما می‌اندازد. قرار گرفتن در معرض Vivo به بیدار کردن علائم PTSD کمک می‌کند.
با هر دو نوع تمرین، هدف نهایی کاهش علائم منفی آنها و نزدیک شدن به ترومای دوران کودکی به روشی سالم‌تر و غیر مضر است.
نتیجه گیری
دوران کودکی دوران بسیار حساسی در زندگی ما است. مهم است که قدرت گذشته خودمان را بر حال حاضر خودمان دست کم نگیریم.
کلینیک روانشناسی راه آرامش بهترین مرکز مشاوره در کرج است که برای خدمت و به عنوان مرکز مشاوره خانواده در کرج و سایر مشاوره‌ها ایجاد شده است.
در نهایت، ترومای دوران کودکی مانند زخمی است که به درستی بهبود نیافته است. نیاز به زمان، مراقبت، توجه و تفکر دارد. مهم نیست که چه رویدادهای زندگی را تجربه کرده‌اید، ممکن است بهبود یابد، برای ارتباط با کارشناسان و گرفتن نوبت می‌توانید با ما در ارتباط باشد.
یک پاسخ
خیلی کمک کرد،مچکرم